این یادداشت با موضوع رمان «والس با آبهای تاریک» و ادبیات مهاجرت در وبسایت «راه دیگر» منتشر شده است.
مرضیه آرمین
دیر زمانی نیست که ایرانی، کشورش را حبس میکند در قلبش و کولهبارش را بر دوشش میگذارد و روانهی دیارهایی میشود که نامشان را میگذاردغربت. داستان مهاجرت، چنان صدای دهلیست که هرچند از دور خوش است، قصهای پر غصه است.
«امین انصاری»، داستان نویس ایرانی است که عموما آثارش، از زیر تیغ ارشاد جان سالم بدر نمیبرند. انصاری در این باره گفته است:
«بعد ازغیرمجاز اعلام شدن یکی از داستانهای بلندم و متعاقبا سانسورشدن دوکتاب دیگر، درست بعد از انتخابات سال ۸۸ بود که تصمیم گرفتم کلمهای راحتی به سلاخخانهی ارشاد نسپرم. این شد که «شکار» را به عباس معروفی و«نشر گردون»اش سپردم و حالا با «نوگام» تجربهی جدیدی را آغاز میکنم؛امید که طعماش شیرین باشد».
اثری که انصاری به نشر نوگام سپرده است، داستانیست در بارهی مهاجرت. «والس با آبهای تاریک»، خاطرات مرد ایرانی مهاجر است در قایق و متعاقبا آنچه که این روزها بر او میگذرد. مرد از دردهایی میگوید که هرگز پایانی برایشان نیست.